Wat zijn hedgefondsen en hoe werken ze?

Wat doet een hedgefonds?

Een hedgefonds verzamelt geld van in aanmerking komende traders, creëert een gezamenlijk fonds met de beleggingen, en gebruikt vervolgens het geaccumuleerde kapitaal om een verscheidenheid aan ongereguleerde beleggings- en handelsactiviteiten uit te voeren. Deze zijn ontworpen om aanzienlijke rendementen te verdienen, onafhankelijk van een stijgende aandelenmarkt.

Van hedgefondsen wordt soms gezegd dat zij actief op zoek zijn naar de 'bovenkant' van:

• Bijzondere gebeurtenissen - zoals bedrijfsfusies en faillissementen
• Prijsinefficiënties tussen soortgelijke instrumenten - zoals obligaties met soortgelijke betalingen en looptijdstructuren
• Onjuiste aandelenwaarderingen - door ondergewaardeerde aandelen te kopen en tegelijkertijd overgewaardeerde aandelen te verkopen
• Macro-economische gebeurtenissen - zoals aankondigingen van rentetarieven en politieke acties
• Negatieve of positieve markttrends - door te handelen op een manier die profiteert van stijgende of dalende markten

Bovendien wordt soms gezegd dat zij op zoek zijn naar 'alfa'-rendement. Alfa kan worden berekend met lineaire regressie en een aandelenindex als relatieve benchmark. Kort gezegd kan dit worden omschreven als het rendement op een portefeuille dat niet wordt verklaard door het voor risico's aangepaste gecorrigeerde rendement op de marktportefeuille.

Welke soorten hedgefondsen zijn er en welke strategieën gebruiken ze?

Hedgefondsen worden doorgaans ingedeeld op basis van de strategieën die zij hanteren en kunnen ruwweg worden ingedeeld in een van de volgende categorieën (of een combinatie):

1. Fondsen met relatieve waarde
2. Gerichte fondsen
3. Gebeurtenisgestuurde fondsen
4. Wereldwijde macrofondsen

Wat is een hedgefonds?

Een hedgefonds is een niet-gereglementeerd alternatief beleggingsinstrument dat gebruik maakt van een brede selectie strategieën en financiële instrumenten (die niet beschikbaar zijn voor gereglementeerde gezamenlijke fondsen) om sterke rendementen te behalen, onafhankelijk van de marktprestaties.

Een gezamenlijk fonds verzamelt geld van vele individuele traders met de bedoeling het bijeengebrachte kapitaal voor beleggingsdoeleinden te gebruiken. Traders delen de winst, als er winst wordt gemaakt.

• Gereglementeerde gezamenlijke fondsen staan, net als onderlinge fondsen, open voor kleine traders, maar moeten zich wel houden aan de regels en beperkingen die door de desbetreffende regelgevende instantie zijn vastgesteld
• Ongereguleerde gezamenlijke fondsen zoals hedgefondsen, worden niet in dezelfde mate beperkt en zijn niet beschikbaar voor particuliere traders. Dankzij deze relatieve vrijheid van regelgeving kunnen hedgefondsbeheerders risicovolle tactieken toepassen, zoals het innemen van shortposities en het handelen met hefboomderivaten

Een groot voordeel van hedgefondsen ligt in hun vermogen om het marktrisico te beperken door een beleggingsportefeuille te diversifiëren. Het marktrisico is het risico dat de aandelenmarkt in zijn geheel zal leiden tot een neerwaartse trend. Als dit gebeurt met een portefeuille met veel aandelen, zal de waarde van de portefeuille waarschijnlijk dalen in overeenstemming met de markt.

Omdat alternatieve beleggingsinstrumenten kunnen kijken naar kansen buiten de aandelenmarkt, en door derivaten te gebruiken om shortposities in de markt te nemen, kunnen hedgefondsen positieve resultaten behalen, zelfs wanneer de markt daalt.

Drie belangrijke kenmerken van hedgefondsen zijn:

1. Relatieve vrijheid van regelgeving
2. Beperking van marktrisico
3. Hoge minimale toetredingscriteria

Relatieve vrijheid van regelgeving

Sterk gereglementeerde traditionele beleggingsinstrumenten zoals onderlinge fondsen maken gewoonlijk gebruik van gezamenlijke fondsen om in aandelen en vastrentende effecten zoals obligaties te beleggen. Naast hedgefondsen zijn ongereguleerde alternatieve gezamenlijke beleggingsfondsen onder andere private equity en durfkapitaal.

• Private-equityfondsen zijn gespecialiseerd in het opkopen van bedrijven met de bedoeling hun waarde te verhogen door wijzigingen in hun structuur of activiteiten aan te brengen
• Durfkapitaal is een subcategorie van private equity, maar is gespecialiseerd in investeringen in startende ondernemingen met een hoog potentieel

Verscheidene alternatieve beleggingen hebben te maken met minder strenge regelgeving dan traditionele fondsen, waardoor zij meer speelruimte hebben bij hun keuze van beschikbare instrumenten en tactieken.

Zo kan een hedgefondsmanager aandelen lenen van een investeringsbank om short te gaan op de markt en derivaten zoals opties en futures gebruiken om posities af te dekken. Bovendien kunnen zij posities innemen met een hoge leverage, en zelfs 'activistische' strategieën gebruiken om meerderheidsaandeelhouder te worden in een beursgenoteerde onderneming. Als meerderheidsaandeelhouder kunnen zij dan fundamentele veranderingen binnen de onderneming afdwingen om de waarde en de aandelenprijs ervan te verhogen.

Deze tactieken gaan gepaard met aanzienlijke risico's en zijn moeilijk effectief te beheren, waardoor ze verboden zijn voor sterk gereguleerde beleggingsfondsen (zoals onderlinge fondsen).

Veel traders hebben al toegang tot traditionele beleggingen en kijken daarom ook naar alternatieve beleggingen die niet gerelateerd zijn aan de marktprestaties, omdat:

• Zij beperken de algehele exposure van de portefeuille aan het marktrisico (dat effecten zoals aandelen onvermijdelijk met zich meebrengen)
• Ze kunnen positieve opbrengsten verdienen, zelfs als de markt is gedaald
• Als sommige van de meer risicovolle beleggingen succesvol zijn, kunnen ze bovengemiddelde resultaten opleveren

Hedgefondsen voldoen – in theorie – aan de eerste twee doelen en kunnen de resultaten opleveren die in punt 3 vereist zijn. Daarom zijn zij een relatief populaire aanvulling op de portefeuille voor degenen die zich de forse minimale toetredingscriteria kunnen veroorloven.

Deskundigen suggereren echter dat het gebruik van hedgefondsen in de toekomst mogelijk aanzienlijk zou kunnen afnemen, omdat de resultaten ervan, gemeten in een grote steekproef van fondsen, hun risico's misschien niet rechtvaardigen.

Beperking van marktrisico

Marktrisico is een maatstaf voor het systeemrisico van de totale aandelenmarkt. In een sterk gediversifieerde portefeuille met een brede selectie van aandelen is het rendement van de portefeuille niet zozeer afhankelijk van de vaardigheid of het inzicht van de beheerder, maar eerder van de schommelingen van de aandelenmarkt als geheel.

Hoewel hedgefondsen aanzienlijk andere soorten risico's lopen, proberen hedgefondsen afhankelijk van de gevolgde strategie het marktrisico zoveel mogelijk uit te schakelen, zodat het renderen van winst of verlies onderdeel wordt van het talent en de financiële deskundigheid van de beheerder. Zij streven vaak naar een 'absoluut rendement' (van bijvoorbeeld 10%) in plaats van een rendement ten opzichte van een aandelenindex (bijvoorbeeld een marktrendement plus 5%).

De risico's die hedgefondsen lopen, variëren naargelang de strategieën die door de fondsbeheerder worden gehanteerd, maar kunnen onder meer het volgende omvatten:

• Renterisico - het risico dat de waarde van een activum, zoals een obligatie, wordt bedreigd door stijgende rentetarieven
• Liquiditeitsrisico - het risico dat een organisatie niet aan haar schuldverplichtingen kan voldoen, omdat zij niet in staat is activa tijdig in geld om te zetten
• Beheerdersrisico - het risico dat een fondsbeheerder extra risico neemt door een beleggingsstijl of -strategie te wijzigen in de hoop een hoger rendement te behalen
• Waarderingsrisico - het risico dat ontstaat wanneer activa worden verhandeld die moeilijk te waarderen zijn. Deze kunnen door een fonds overgewaardeerd zijn, wat betekent dat ze bij verkoop niet het verwachte rendement opleveren
• Concentratierisico - het risico dat te veel kapitaal geconcentreerd is in een beperkt beleggingsgebied of in beleggingen waarvan de rendementen sterk gerelateerd zijn. Dit is het gevolg van een gebrek aan diversificatie

Hoge minimale toetredingscriteria

Omdat hedgefondsen niet gereguleerd zijn, kunnen alleen beleggers die aan bepaalde minimale criteria voldoen, tot het fonds bijdragen. De belegger moet een 'institutionele belegger' of 'geaccrediteerde belegger' zijn.

• Institutionele beleggers zijn niet-bancaire bedrijven die namens cliënten beleggen (bijvoorbeeld pensioenfondsen)
• Geaccrediteerde beleggers zijn leden van het publiek die vanwege een hoog inkomen of een hoge nettowaarde geacht worden voldoende kennis te hebben om de risico's te begrijpen die verbonden zijn aan beleggingspraktijken met hedgefondsen

De eerste vereiste investeringsbedragen voor hedgefondsen zijn doorgaans ook erg hoog.

1. Fondsen met relatieve waarde

Fondsen met relatieve waarde leunen zwaar op arbitrage. Een voorbeeld van zuivere arbitrage is de gelijktijdige aan- en verkoop van een gelijkwaardig activum op twee plaatsen wanneer de voor het activum ontvangen koers hoger is dan de betaalde koers. Zuivere arbitrage is risicoloos en levert altijd winst op, maar komt in de echte wereld zeer zelden voor.

Als hedgefondsstrategie volgt relatieve waarde-arbitrage hetzelfde principe, maar houdt het altijd een risico in en is winst nooit gegarandeerd. Bij relatieve waarde-arbitrage gaat een hedgefonds op zoek naar tegenstrijdigheden in de koersstelling van soortgelijke activa. We laten een vereenvoudigd voorbeeld zien van 'arbitrage bij converteerbare obligaties'.

Zo kan een bedrijf dat obligaties uitgeeft, het voordelig vinden de koers van een obligatie te verhogen in verhouding tot de toekomstige betalingen ervan, door de obligatiehouder de keuze te geven de obligatie op een later tijdstip in aandelen om te zetten. Een koper van obligaties kan deze conversieoptie aantrekkelijk vinden en bereid zijn bij de aankoop van de obligatie een premie te betalen.

In een markt met constante koersen zou de converteerbare obligatie nauw verbonden zijn met de waarde van de aandelen waarin zij kan worden omgezet. In een notendop, als de niet-geconverteerde obligatie een lagere koers heeft dan de aandelen van het bedrijf werkelijk waard zijn, dan zijn de aandelen, en hun toekomstige kasstromen, met een korting gekocht. Door 'hedging' kan de houder van de converteerbare obligatie toch winst maken, zelfs als het aandeel overgeprijsd is.

Relatieve waardestrategieën zijn onder andere:

2. Gerichte fondsen

Gerichte en tactische beleggingsstrategieën houden in dat posities op de aandelenmarkten worden ingenomen en daarom aan een zeker marktrisico zijn blootgesteld. Omdat hedgefondsen echter short kunnen gaan, en in tegenstelling tot traditionele portefeuilles die bedoeld zijn als een representatief voorbeeld van de markt, kunnen gerichte strategieën niet alleen profiteren van stijgende markten, maar ook van dalende markten, waardoor het marktrisico afneemt.

Bekende voorbeelden van gerichte handel zijn de fondsen voor 'fundamentele groei' en 'fundamentele waarde'. Hierbij analyseren hedgefondsen de waarde van de aandelen en identificeren zij aandelen die ten opzichte van de markt hoge winsten boeken (fundamentele groei), of die vergeleken met de marktinkomsten ondergewaardeerd zijn (fundamentele waarde).

Een ander voorbeeld in de gerichte en tactische categorie is 'long/short'. Fondsen die de long/short-benadering hanteren, proberen te profiteren van onjuiste aandelenkoersen, ongeacht de richting van de markt. Daarom wordt de long/short-tactiek soms een 'marktneutrale' tactiek genoemd. Bij long/short koopt ('long') een beheerder een ondergewaardeerd aandeel en verkoopt ('short') deze een overgewaardeerd aandeel in gelijke geldbedragen.

Als de markt stijgt en het ondergewaardeerde aandeel beter presteert dan het overgewaardeerde aandeel, zal de winst uit de longpositie hoger zijn dan de verliezen op de short (wat betekent dat winst wordt gemaakt). Omgekeerd zal een bearmarkt, als het short-aandeel meer daalt dan het long-aandeel, winst opleveren. Het marktrisico - in dit ideale voorbeeld - is afgedekt ('hedged'), en de strategie berust alleen op een ondergewaardeerd aandeel dat beter presteert dan een overgewaardeerd aandeel, en niet op de verwachting van een specifieke marktrichting.

3. Gebeurtenisgestuurde fondsen

Gebeurtenisgestuurde fondsen zoeken beleggingskansen in bedrijfstransacties zoals fusies en overnames, faillissementen en liquidaties. Het idee hier is te profiteren van onjuiste marktwaarderingen in de aanloop naar, en de nasleep van, dergelijke gebeurtenissen. Doorgaans zijn er drie soorten algemene bedrijfsgebeurtenissen waarin hedgefondsen geïnteresseerd zijn: in moeilijkheden verkerende effecten, risico-arbitrage en speciale situaties.

In moeilijkheden verkerende effecten bieden de mogelijkheid schuldbewijzen met een aanzienlijke korting aan te kopen. Hedgefondsen kunnen de mogelijkheid en de deskundigheid hebben om het noodlijdende bedrijf te helpen en banksluiting te voorkomen. Als het bedrijf levensvatbaar wordt, zal de koers van de schuld stijgen.

Bij fusie-arbitrage kan een hedgefonds proberen te profiteren van de effecten die een fusie doorgaans heeft op de aandelenkoersen van de betrokken bedrijven. In veel gevallen zullen de aandelen van de doelonderneming na de aankondiging van de fusie in waarde stijgen, terwijl de aandelen van het overnemende bedrijf zullen dalen.

Als bijvoorbeeld een hedgefondsmanager denkt dat de fusie zal doorgaan, zou hij het aandeel kopen dat naar verwachting zal stijgen (het bedrijf dat zal worden overgenomen) en short gaan in het aandeel dat naar verwachting zal dalen (het bedrijf dat de overname doet). Als de fondsbeheerder denkt dat de fusie niet zal doorgaan, kan dit worden omgekeerd en kan short worden gegaan op de aandelen van het doelbedrijf en de aandelen van het overnemende bedrijf worden gekocht.

Bij een activistische strategie gedraagt het hedgefonds zich op een vergelijkbare manier als een private-equityfonds. Nadat het hedgefonds een meerderheidsbelang in een onderneming heeft verworven, kan het fundamentele veranderingen afdwingen om de waardering van het doelbedrijf te verhogen. Het belangrijkste verschil tussen een hedgefonds en private equity in deze situatie is dat het hedgefonds alleen beursgenoteerde ondernemingen zal kopen.

4. Wereldwijde macrofondsen

Wereldwijde macrofondsen kunnen worden geclassificeerd als een subcategorie van gerichte fondsen, omdat zij proberen te handelen met of tegen de algemene markttrends op macro-economisch of mondiaal niveau.

George Soros maakte van macrofondsen een voorwerp van zowel hoon als bewondering toen hij in de aanloop naar de invoering van de euro door de Europese Unie een aanzienlijke shortpositie innam ten opzichte van het Britse pond. Bekend als de 'man die de bank van Engeland brak', verdiende Soros meer dan een miljard dollar (in de jaren 90) voor het correct voorspellen dat het pond overgewaardeerd was.

Macrofondsen maken gebruik van de vaardigheden van macro-economen om de prestaties van volledig nationale economieën en belangrijke sectoren binnen economieën te modelleren. In de modellen worden variabelen geanalyseerd zoals waarde van valuta, overheidsschuld en monetair beleid, handelsbalans, werkloosheidsniveaus en begrotingsbeleid. Het doel is om waar dat van toepassing is, onjuiste waarderingen vast te stellen en de effecten van binnenlandse en internationale gebeurtenissen op deze variabelen te voorspellen.

Hedgefondsen vergeleken met andere fondsen: wat is het verschil?

Hedgefondsen vertonen bepaalde gelijkenissen met andere instrumenten voor gezamenlijke fondsen zoals beleggingsfondsen en private equity (inclusief durfkapitaal). Dit zijn echter verschillende entiteiten en de verschillen kunnen groot zijn.

1. Structuur van een hedgefonds
2. Hedgefondsen vergeleken met beleggingsfondsen
3. Hedgefondsen vergeleken met private equity
4. Tabelsamenvatting

1. Structuur van een hedgefonds

Hedgefondsen worden vaak opgericht als beperkte partnerschappen. In dit type partnerschap zijn de investeerders (institutionele of particuliere 'geaccrediteerde' investeerders) stille vennoten die geld in het fonds inbrengen.

De fondsbeheerder leidt en voert de beleggingsactiviteiten van het fonds uit, en wordt een beherend vennoot genoemd. Als het fonds in waarde stijgt, hebben de stille vennoten recht op winst in verhouding tot hun investeringsbedragen.

Voor stille vennoten geldt een bovengrens voor het risico - het maximum dat zij kunnen verliezen is hun oorspronkelijke inleg. De beherend vennoot is onbeperkt aansprakelijk, wat betekent dat zijn persoonlijke vermogen kan worden gebruikt om de schulden van het fonds te dekken.

Algemene beheerders beleggen samen met de stille vennoten, maar als fondsbeheerder kan de beherende vennoot management- en prestatievergoedingen aanrekenen. Een typische vergoeding omvat een managementvergoeding van 2% en 20% van de winst - de '2 en 20' zoals dat heet.

Omdat hedgefondsen niet gereguleerd zijn, kunnen zij zichzelf niet aan het publiek verkopen en moeten traders aan minimumcriteria voldoen. 'Geaccrediteerde traders' moeten over een hoog vermogen beschikken of een aanzienlijk jaarinkomen hebben. Door de relatieve vrijheid van regelgeving kunnen hedgefondsen echter handelsstrategieën toepassen en financiële instrumenten gebruiken (zoals hefboomderivaten) die normaal gesproken verboden zijn voor gereguleerde fondsen zoals beleggingsfondsen.

Hefboomderivaten zijn echter beschikbaar voor particuliere traders via platformen zoals die van IG.

Meer informatie over het traden van CFD's en opties bij IG

2. Hedgefondsen vergeleken met beleggingsfondsen

Net als hedgefondsen zijn beleggingsfondsen instrumenten waarmee gezamenlijk wordt belegd, wat betekent dat individuele traders allemaal bijdragen aan een fonds dat als kapitaal voor beleggingsdoeleinden wordt gebruikt. In tegenstelling tot hedgefondsen zijn beleggingsfondsen sterk gereguleerd.

Dit betekent dat zij zichzelf aan het publiek mogen aanbieden, maar dat hun beleggingen beperkt blijven tot effecten zoals aandelen en obligaties. Beleggingsfondsen behalen regelmatig rendement op de marktportefeuille - d.w.z. rendement dat de prestaties van de aandelenmarkt als geheel weerspiegelt.

Beleggingsfondsen wijzen winsten toe door hun vermogen in aandelen te verdelen. Traders zijn de aandeelhouders en wanneer het fonds positief rendement oplevert, stijgt de aandelenwaarde proportioneel. Er zijn twee soorten beleggingsfondsen:

In een 'gesloten' beleggingsfonds geeft het fonds geen nieuwe aandelen uit, maar kunnen bestaande aandelen op een beurs worden verhandeld
In een 'open' fonds worden aandelen uitgegeven als een nieuwe belegger wil toetreden. Traders in een open fonds kunnen geld verdienen door hun aandelen bij het fonds zelf in te wisselen tegen de huidige waarde

Zowel in open als gesloten beleggingsfondsen zijn aandelen zeer liquide en kunnen ze gemakkelijk en snel voor contant geld worden ingewisseld.

Daarentegen kan voor hedgefondsen een aanzienlijke termijn van het voornemen om zich uit het fonds terug te trekken vereist zijn, en mogen traders dit gewoonlijk alleen gedurende specifieke perioden doen, en alleen na een eerste minimale beleggingsduur ('lock-up'-periode). Hierdoor is geld dat in een hedgefonds wordt belegd relatief minder liquide in vergelijking met beleggingsfondsen.

Beleggingsfondsen brengen managementkosten in rekening, maar zien gewoonlijk af van een prestatievergoeding. Dit voorkomt volgens velen dat beheerders van beleggingsfondsen onnodige risico's nemen, omdat de verdiensten van de beheerder niet afhankelijk zijn van hoe goed het fonds het doet ten opzichte van de markt.

3. Hedgefondsen vergeleken met private equity

Een private-equityfonds kan ook worden samengesteld als een stil vennootschap. In deze opzet zouden zij hetzelfde vergoedingsschema hanteren als een hedgefonds, een managementvergoeding plus een prestatievergoeding. Het '2 en 20'-schema verschijnt uitgebreid in private equity.

Als niet-gereglementeerd alternatief beleggingsinstrument moeten private equity-traders op dezelfde manier als geaccrediteerde hedgefondstraders aan minimumcriteria voldoen. Dit betekent dat u in een bepaalde periode een hoog nettovermogen of een hoog jaarlijks inkomen moet hebben.

Private equity is gespecialiseerd in het rechtstreeks investeren in ondernemingen of het verwerven van een aandeelhoudersmeerderheid in beursgenoteerde ondernemingen. Private-equityfondsen beschikken over de volgende tactieken: leveraged buy-outs (LBO's) en investeringen in start-ups met een hoog potentieel (durfkapitaal).

Een private-equityfonds kan noodlijdende bedrijven opkopen met de bedoeling de waarde van deze bedrijven te doen stijgen als succesvolle turnaround-strategieën worden ingevoerd. Hedgefondsen hanteren een 'activistische' aanpak om nodige veranderingen in een onderneming af te dwingen wanneer zij tussenbeide komen, maar ze zullen zich daarbij eerder tot beursgenoteerde ondernemingen beperken.

Vanuit het oogpunt van de belegger zijn de meest opvallende verschillen tussen beide misschien de verschillende beleggingshorizons, risicoprofielen en liquiditeiten.

Private equity is een langetermijninvestering met een verbintenis van drie tot tien jaar, waarbij de strategieën die door private-equityfondsen worden toegepast, een aanzienlijke periode vergen om lonende resultaten op te leveren.

Ter vergelijking: na de initiële lock-up-periode kunnen de gelden van hedgefondsen op gezette tijden worden opgenomen. Dit betekent dat hedgefondsen meer liquide zijn dan private-equitybeleggingen, omdat traders hun vermogen gemakkelijker kunnen opvragen.

Hoewel beide risicovol zijn, worden hedgefondsen geacht het grootste risico van de twee alternatieven te lopen, hoewel private equity bij buy-outs gebruik maakt van een aanzienlijk hefboom.

Tot slot zijn hedgefondsen over het algemeen open. Dit betekent dat nieuwe traders kunnen toetreden door nieuwe aandelen uit te geven, en dat aandelen kunnen worden teruggekocht uit het fonds zelf in plaats van ze op een beurs te verkopen. Private-equityfondsen hebben een gesloten structuur, waardoor er geen nieuwe investeerders kunnen worden aangetrokken als het fonds eenmaal is opgericht.

Hoe werken hedgefondsen?

Hedgefondsen identificeren en benutten beleggingskansen die voortvloeien uit onjuiste koersen van financiële activa, verwachte markttrends, gebeurtenissen in verband met bedrijfstransacties zoals fusies en overnames, en gebeurtenissen die een invloed hebben op bepaalde macro-economische variabelen.

Om van dit laatste te profiteren, maken hedgefondsen gebruik van een scala aan handelsstrategieën en hefboomderivaten die niet beschikbaar zijn voor traditionele gezamenlijke fondsen.

Omdat verschillende hedgefondsstrategieën berusten op de mogelijkheden die het fonds moet benutten voordat een concurrent dat doet - de zogeheten 'first mover advantage' - zijn ze vaak gesloten en geheimzinnig, zelfs tegenover traders. Dit wordt gezien als pogingen van hedgefondsen om onethische transacties aan de publieke controle te onttrekken - een beschuldiging die misschien ongegrond is.

Wat is een hedgefondsmanager?

Een hedgefondsmanager leidt een beleggingsstrategie bij een hedgefonds. Zij hebben de taak het vermogen van de traders in het fonds te beschermen en te vergroten door resultaten te behalen die, over een periode van meerdere jaren, beter presteren dan traditionele fondsen en concurrerende alternatieve beleggingen.

Beheerders beleggen doorgaans samen met andere traders, en moeten soms een groot deel van hun prestatievergoeding opnieuw in het fonds investeren. Als het fonds is opgezet als een stil vennootschap, is de hedgefondsmanager de beherend vennoot.

Bekende hedgefondsbeheerders zijn onder andere:

• John Meriwether (Long-Term Capital Management)
• Ray Dalio (Bridgewater Associates)
• Jim Simons (Renaissance Technologies)
• Paul Tudor Jones (Tudor Investment Corporation)
• George Soros (Quantum Group of Funds)
• Bill Ackman (Pershing Square Capital Management LP)
• John Paulson (Paulson & Co.)
• Steve Cohen (Point72 Asset Management)
• David Tepper (Appaloosa Management)
• Daniel Och (Och-Ziff Capital Management Group)

Hoe verdienen hedgefondsen geld?

Hedgefondsen verdienen geld door management- en prestatievergoedingen te berekenen. De fondsen zijn gewoonlijk opgesplitst in twee componenten, het gezamenlijke fondscomponent en het bedrijf dat het fonds beheert. In het geval van een stil vennootschap kan de beherend vennoot een managementvergoeding in rekening brengen van 1% tot 2% van het totale beheerde vermogen (AUM). Prestatievergoedingen van 20% tot 30% worden aan dit bedrag toegevoegd.

Veel hedgefondsen gebruiken de '2 en 20'-structuur ook in durfkapitaal en private equity. Dit is een managementvergoeding van 2% en een prestatiebeloning van 20%. Zoals gezegd, zijn beheerders van hedgefondsen gewoonlijk verplicht om in het fonds te beleggen, en hebben zij vaak de opdracht om tot 50% van hun prestatievergoedingen opnieuw te investeren om ervoor te zorgen dat hun belangen overeenstemmen met die van hun cliënten.

Er worden verschillende aanvullende maatregelen getroffen om de belangen van cliënten te beschermen. Een 'hurdle rate' is het rendement dat moet worden bereikt voordat een prestatievergoeding in rekening mag worden gebracht, en een 'high watermark' is een benchmarkhoogte die, als het fonds daalt, weer moet worden bereikt, voordat geen prestatievergoeding in rekening mag worden gebracht.

Voorbeeld van het vergoedingsschema van een hedgefonds

We nemen als voorbeeld een '2 en 20'-vergoedingsschema van een hedgefonds van bescheiden omvang van £ 100 miljoen en we nemen aan dat:

• Het fonds een hurdle heeft van £ 105 miljoen
• Het stijgt tot £ 130 miljoen na het eerste jaar
• Daalt tot £ 110 miljoen in het tweede jaar
• En bereikt dan £ 145 miljoen in het derde jaar

De vergoedingsstructuur zou dan als volgt zijn:

• Jaar 1: (2% x £ 130 miljoen) + (20% x £ 25 miljoen winst) = £ 7,6 miljoen
• Jaar 2: (2% x £ 110 miljoen) + (0) = £ 2,2 miljoen
• Jaar 3: (2% x £ 145 miljoen) + (20% van de winst van £ 15 miljoen boven op de eerdere hoge watermark) = £ 5,9 miljoen
• Totale vergoeding: £ 15,7 miljoen
• Opbrengst voor traders: £ 129,3 miljoen

Tien grootste hedgefondsen

Om deze hedgefondsen te rangschikken, hebben wij gebruik gemaakt van de meest recente 13F-indieningen op het moment van schrijven (20 april 2021) van Amerikaanse ondernemingen, en van het meest recente jaarverslag van Britse ondernemingen.

Hoe u kunt traden als een hedgefondsmanager

De beleggings- en handelsstrategieën van hedgefondsen zijn complex en moeilijk te beheersen. Dit geldt vooral voor strategieën die een grondige kennis van hoog ontwikkelde financiële instrumenten en volatiele markten vereisen.

Om een beter inzicht te krijgen in de financiële markten, onze producten en de risico's die gepaard gaan met trading, hebben wij een schat aan informatie voor u samengesteld om te verkennen. Deze zijn onder andere:

• IG Academy
• Richtlijnen voor risicobeheer
• Begeleiding bij het maximaliseren van succesvol handelen
• Artikelen om te helpen bij het ontwikkelen van een strategie
• Regelmatige webinars en seminars
• Een uitgebreide glossary van handelstermen

U kunt ook zonder risico oefenen met onze demo-rekening.

Hedgefondsen samengevat

• Hedgefondsen zijn niet-gereguleerde alternatieve beleggingsinstrumenten die gebruik maken van een grote verscheidenheid aan strategieën en financiële instrumenten om een hoog rendement te behalen, zelfs wanneer de markt daalt
• Zij spelen in op beleggingsmogelijkheden die voortvloeien uit onjuiste koersen van financiële activa, verwachte markttrends, fusies en overnames, en gebeurtenissen die een invloed hebben op macro-economische variabelen
• Hedgefondsen kunnen worden ingedeeld op basis van de strategieën die zij hanteren
• Omdat hedgefondsen niet gereguleerd zijn, moeten traders aan minimale criteria voldoen. 'Geaccrediteerde beleggers' moeten over een hoog vermogen beschikken of een aanzienlijk jaarinkomen hebben
• Hedgefondsmanagers brengen management- en prestatievergoedingen in rekening. Een managementvergoeding is gelijk aan 1% tot 2% van het totale vermogen onder beheer, plus een prestatiebeloning van 20% tot 30%
• Hedgefondsen hebben een aantal vergelijkbare kenmerken als andere gezamenlijke fondsen. Dit zijn echter verschillende entiteiten en de verschillen kunnen groot zijn